Uniwersytet Browna RPG

Angie

Angie Roth. Pamiętnik.

Spróbuj przeczytać, a wypruję ci flaki.

Angie

Angie

Unwanted

Można się czuć gorzej niż gówno?
Widocznie tak.
Nienawidzę tego uniwersytetu, nienawidzę swojego pokoju, który jest tak okropnie cichy, nienawidzę swojego lakieru do paznokci, który odpryskuje, a najbardziej nienawidzę siebie.
Czy zawsze muszę się zachowywać jak popieprzona kretynka?
Wprosiłam się dzisiaj do rozmowy osób, które tutaj są mi najbliższe... Zaraz, poprawka, do tych osób, które w ogóle znam.
Ukrywane śmiechy, kłócenie się, spoglądanie na mnie spode łba - czemu jestem taka głupia i pcham się tam, gdzie mnie nie chcą?
Źle mi.
Udaję, że jestem świetna, cool i w ogóle, a tak naprawdę jestem gównem.
Żałuję, że tamten samochód sprzed kilku tygodni mnie nie zabił.
Chciałabym wrócić do domu, chciałabym, żeby było tak jak kiedyś.
Chociaż kiedyś nie było inaczej, jeśli chodzi o przyjaciół.
Ale miałam się do kogo przytulić.
A dzisiaj zasnę w twarzą w poduszce.
Pierdolę.
Chcę do domu. Chyba wrócę tam na weekend.
Ciekawe, czy mój pluszowy kot z czasu, gdy miałam 5 lat, ciągle jest w najciemniejszym zakamarku szafy.

Angie, piece of shit.

Angie

With Love

Tata dzwonił - pytał, jak tam moje sprawy sercowe.
Sercowe? Śmieszne.
Wszyscy tu się tylko pieprzą z dziewczynami, które wyglądają jak gwiazdy filmowe - i chociaż pada mnóstwo "Kocham Cię" nikt tutaj tak naprawdę nikogo nie kocha.
Dziwne są też amerykańskie dziewczyny. Starają się wyglądać jak gwiazdy filmowe. W Anglii nie ma tak wyidealnionych ludzi. Nie rażą się w oczy idealne twarze.
Lonley.
Still.

Angie

PS. Chyba jestem tu jedyną osobą, która nie ukrywa swoich piegów.
PS2. Na plotkarskiej szkolnej stronie internetowej ciągle pisze się co o mnie i Davidzie. Gosh, niektórzy ludzie mają naprawdę nudne życia.