Uniwersytet Browna RPG

IKE KIER

długi i wąski. no.

IKE KIER

szła korytarzem nie patrząc przed siebie.

Mike

Odszukał pokój Peyton i stanął przed nimi. Chciał zapukać,ale strasznie się bał. Zachował się wczoraj najgorzej jak mógł... Wziął głęboki oddech i już miał zapukać, kiedy z tego zrezygnował.

Peyton

-Nie mam zamiaru ani ochoty cie widzieć-powiedziała i ruszyła dalej, nawet na niego nie spojrzała

Mike

Spodziewał się takiej reakcji. Podbiegł do niej i złapał ją za ramię.
-Ja wiem że zachowałem się jak skończony idiota. Nie jestem nawet wart tego żebyś na mnie spojrzała. Kompletnie straciłem panowanie nad sobą. Gdybym mógł cofnać czas nie zrobiłbym tego! Nawet nie sięgnąłbym po kieliszek gdybym wiedział co nastapi potem. -wyjaśnił,chociaż czuł że to na nic. Stracił ją...

Peyton

Nie widziała co powiedzieć w jej oczach znowu pokazały sie łzy. Miała ochotę go pocałować i skryć sie w jego ramionach. "Tak bardzo Cię kocham..."-pomyślała

Mike

Gdy zobaczył jak łzy spływają jej po policzkach,wytarł je swoją dłonią.
-Nie płacz, nie jestem tego wart. -powiedział przygnębiony i spojrzał jej w oczy.

Peyton

-Proszę, nie...-wyszeptała gdy spojrzał jej w oczy. Czuła, że tego nie zniesie, za dużo wspomnień

Mike

Pogładził ją delikatnie po policzku.
-Wiem,że już nie będziemy razem. Za mocno cię zraniłem,ale pamiętaj że cię kochałem i kocham nadal. -rzekł,lekko musnął jej usta i powoli szedł w stronę wyjścia z damskiego akademika.

Peyton

Serce zwyciężyła nad rozumem. Pobiegła za nim i go pocałowała

Mike

Zaskoczony chłopak spojrzał na nią i lekko się uśmiechnął. Nic z tego nie zrozumiał.
-Czy to znaczy,że..?

Peyton

-Nie wiem co to znaczy, musze mieć trochę czasu-powiedziała i poszła sobie

Mike

No tak. Za szybko zrobił sobie nadzieję. Wyszedł z akademika i poszedł przed siebie.